Belediyenin basın bürosu, Aydar'ın hızına hiç bir zaman yetişemedi!

2019 yerel seçimlerine geri dönelim istedim. Kimden mi bahsedeceğim(!)

Az sabır…

Çamlıyol’da bir apartmanın önünde ayaküstü sohbet ediyorum arkadaşımla. O ara malum, seçim araçları vızır vızır etrafta dolaşıyor. “Kim kazanır sence seçimi” diye sormuştum arkadaşa? “Ceyhan’ın Kaderi, Ceyhan’ın Kadir’i, Gençliğin Lideri Kadir Aydar” sesi yükseldi bir anda.

Gülüştük(!)

Boydak ve Aydar’ın seçim aracını kullanan şoförlerde kıyasıya yarıştaydı.  Ceyhan’ın her mahallesini karış karış geziyorlardı. “Biz babadan böyle gördük” mü, “Ceyhan’ın Kaderi, Ceyhan’ın Kadir”i mi kazanacaktı? Babadan görse de Boydak, kader deyip, Kadir’e teslim etti Belediyeyi…

Kasırga, fırtına, tsunami… 

Akılınıza hangi rüzgâr çeşidi gelirse gelsin kabulümdür.

İşte öyle geldi, Başkan oldu Kadir Aydar… 

Ayağına prangalar vurdular, sesi çıkmadı. Arkasından oyunlar oynadılar, sesi çıkmadı. İndireceğiz de indireceğiz marşları söylediler, sesi çıkmadı. Sordular sarı saçlı, mavi gözlüye; Neden susuyorsun?

“Ceyhan’ın yılları heba oldu. Konuşma vakti değil, icraat vakti” dedi.

 Ceyhan’ın makûs talihi değişecek inancı geldi her bir Ceyhan’lıya…

Ceyhan’ın dağ kadar sorununu yükledik o gencin omuzlarına.  Sonra, her birimiz yerden yere vurduk(!)

Yılmadı, Kent Meydanı’nı yapacağım dedi. Yorulmadı, sıcacık odalarımızda otururken, buz gibi sokakta yollara dökülen asfaltı takip etti, Tepeden tırnağa değiştirmeye, tarih yazmaya, Ceyhan’ın makûs talihini değiştirmeye ant içen o genci, el birliyle kenara ittik.

Şimdi arıyoruz…

Gecenin bir yarısı buz gibi sokakta canlı yayın bildirimi geliyor vatandaşların sıcacık yatağına… 

Kadir Aydar Ceyhan’ın sokaklarında Canlı yayında…

Gece yarısı 01.30

“ Kadir Aydar yollara dökülen asfalt çalışmasını yerinde inceliyor. İşçilerle birlikte çorbasını içerken, vatandaşlara böyle sesleniyor: “Hayal ettiğiniz Ceyhan inşa ediyoruz”.  

Ceyhan Belediyesi basın bürosu birbirine düşmüştü. Gece, gündüz çalışan Kadir Aydar’ı takip etmek, onu haberleştirmek hiç de kolay değildi!

Sabahın erken saatinde, belediye binasına yürüyerek gelen Kadir Aydar, her sabah kahvaltısını esnaflarla yaptığını yazıyordu gazeteler. Bir öğle vakti minübüse binerek vatandaşlarla sohbet ederken, Bir teyzenin; “Oyyy canım oğlum, benim öz oğlum gibisin, seni gördüm mutlu oldum” dedikten sonra, Kadir Aydar’a sarılarak ağlayan teyzeyi yazıyordu gazeteler.

Kimin oğlu, kimin kardeşi, kimin de abisi olunca, aklılara CHP gelmedi…

Tek düşündüğü; Ceyhan’lıların refah içinde yaşadığı bir şehir inşa etmekti. Koltuğun pek de önemi olmadığını şimdi daha iyi anladık…