Golgesinin düştüğü koltuğa kimse oturamıyor! Ersin Sucu Yazdı...

Başkanı reddeden ilk mobilya türü: Sözlü koltuğu sendromu!

Ceyhan’ın, Adana’nın, hatta tüm Çukurova’nın ortak bir sırrı var ama kimse açık açık söylemeye cesaret edemiyor: Bu memlekette Hüseyin Sözlü’nün gölgesinin düştüğü koltuklara kimse rahat oturamıyor!

Bakın, tesadüf desen tesadüf değil…

Kader desen, kader de bu kadar cilve yapmaz!

Ceyhan’da yıllardır “koltuk dayanmazlığı” yaşanıyor, onu anladık; ama aynı durum Adana Büyükşehir’e de sirayet ettiyse orada bir durup düşünmemiz gerekiyor. Çünkü film geniş açıya geçince tablo iyice ilginçleşiyor:

Hüseyin Sözlü’den önce Aytaç Durak vardı, görevden alındı. Hüseyin Sözlü Büyükşehir’e geldi, koltuğa oturdu. O gittikten sonra Zeydan Karalar koltuğu devraldı, o da görevden alındı.

Hadi buyur buradan yak.

Ortadaki tablo şu:

“Sözlü geliyorum derse gölgesi yetiyor, gidiyorum derse koltuğa kimse oturamıyor.”

Bakın; Adana’nın, Ceyhan’ın topraklarında mısır yetişir, pamuk yetişir, narenciye yetişir…

Bir tek “seçimden seçime dayanabilen belediye başkanı” yetişmez. Nereye dönsek, kim görevden alınmış diye bakıyoruz… Bir bakıyoruz, yine aynı adres:

Hüseyin Sözlü’nün gölgesi!

Artık Adana’da herkes şu soruyu soruyor:

“Bu adam koltukta otururken ne yaptı? Koltuğun altına jeotermal enerji mi bağladı? Manyetik alan mı bıraktı? Ne taşıyorsun Hüseyin Bey, uranyum mu?”

Adana’da belediye başkanlığı sadece halkın oyuyla kazanılmıyor. En büyük söz sahibi hâlâ o meşhur koltuk. Ve koltuğun hâlâ tek bir zaafı var: Hüseyin Sözlü’nün gölgesi. 

Başkanı halk seçse bile, koltuğa oturanı seçen yine koltuk olacak.

Bu memlekette belediye başkanlığı hâlâ: Cesareti olanın, dayanıklılığı yüksek olanın ve en önemlisi Sözlü’nün gölgesinden korkmayanın işi!...