Adana Zeydan'sa, Ceyhan Kim?

Henüz 30’larının başındaydı. Cebinde vaat değil; halkın nabzı, sahici dertler, gerçek çözümler vardı.  Bir kent başkanı değil, bir kent evladıydı.

İz bıraktı.

Parka giden çocuğun kahkahasında, garibanın sofrasında,  Atatürk Kent Meydan'ında çayın şekerinde, İsmet İnönü Parkı’nda bankta oturan Ayşe Teyze’nin el emeğinde,

6 Ocak Kent Meydanı’nda pamuk şeker alan çocuğun yanağındaki tebessümde o.

Funda Avcı’da dans eden genç çiftin gözlerinde o… Zübeyde Hanım Düğün Salonu’nda yapılan her “evet”te o… Marketten iki ekmek yerine dört ekmek alabilen emeklinin sepetinde o… Cadde Cadde, Sokak Sokak....

Esnafın sabah çayı, işçinin alın teri, öğrencinin defteri, öğretmenin masasındaki kalem…

Sokaktaki bisikletin sesi, sahadaki futbolcunun nefesi… Her yerde o vardı.

Şimdi söyleyin:

Adana Zeydan’sa, Ceyhan kim?

Ceyhan’da bıraktığın izlerle gittin Silivri’ye Ceyhan sensin, sen Ceyhan’sın, Kadir Aydar.